Vandaag is een reisdag naar Yazd de hoofdstad van de provincie Yazd. Het is een van de oudste steden van Iran en een centrum van het Zoroastrisme. De stad ligt zo'n 500 kilometer vanaf Shiraz. Na het onbijt gaan we op pad, maar eerst moeten we zien de kelder van het hotel uit te komen. Het is een redelijk steile helling, maar wat beroerder is er liggen spiegelgladde plavuizen, die erg glad zijn. Met in het achterhoofd nog een beetje een wat minder werkende rem, ga ik omhoog, en gaat prima, Johan moet zijn motot terug laten vallen en kan daarna goed omhoog. Rob staat niet recht voor de helling en komt te vallen, alleen een kapot knipperlicht is de schade. Dan door het verkeer heen zien te wurmen. De ABS blijft goed en er branden geen waarschuwingslampjes. Als eerste koersen we naar de Schot van Iraanse afkomst Chico, die we gisteren ontmoet hebben. Hij verblijft daar bij zijn ouders die een fruithandel hebben in Arsanjan. Het ligt op de route en is slechts 20 km omrijden. In Arsanjan bellen wij Chico op om ons op te halen. Tijdens het wachten zie ik een brandweer kazerne en ga er even heen om wat foto’s te maken. Had ik beter niet kunnen doen want daardoor moest de rest langer wachten en kreeg bezoek van de lokale politie. Toeristen komen er kennelijk nooit in dit dorp en dat is verdacht, eerst moesten we onze paspoorten laten zien, de ene agent vindt het prima maar de ander belt de hoge baas, deze komt samen met 2 anderen naar ons toe. Weer onderzoek en we moeten onze namen opschrijven, gelukkig is Hassan in de buurt die het een en ander regelt. Eindelijk mochten we verder maar wel onder toezicht van een lokale politieman. Bij de familie aangekomen worden we hartelijk welkom geheten door opa. De woning ligt midden in de fruitboomgaard van 40 hectare . Binnen staan schalen met fruit en thee voor ons klaar. De bedoeling was om alleen thee te drinken, maar er werd ook voor de lunch op ons gerekend. In de gaard hebben ze verse vijgen, druiven, abrikozen en appels. Ons vitamine gehalte is na vanmorgen weer ruim gestegen. Dit alles speelde zich af onder het constant toeziend oog van een in burgerkleding gekleede politieagent. Na de uitgebreide lunch moeten we verder, het is al half twee en we moeten nog 350 km naar Yatz. Om daar te komen rijden we een stuk door de woestijn en de bergen. Het waait behoorlijk en over de weg komt veel zand en stekel struiken. De woestijn is vlak met hier en daar een struik, wel indrukwekkend. Rob die een half uur voor ons uitreed, heeft moeten stoppen voor de zandbui. Hij zag nog geen meter meer, en net als andere auto’s stond hij op de snelweg stil. Om bij het hotel te komen is het weer een uitdaging, Yazd ligt aan de rand van de woestijn en is een typische woestijnstad. Er zijn veel lemen huizen en nauwe straatjes. De huizen worden gekenmerkt door typische badgirs, de windtorens die elk zuchtje wind naar beneden circuleren. Een eeuwenoude vorm van airconditioning. Aangezien wij op coördinaten rijden, komen we overal, soms lastig, soms spannend. Uiteindelijk komen we bij een oud pand wat nu hotel is, lekker relaxt en rustig. Met de groep in de binnentuin gegeten en zo meteen slapen. Morgen een vrije dag met rond half vier wat georganiseerde bezoeken.
Door de stad
De weg door de woestijn
Een Zandbui
Eten in de binnentuin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten