Van Parvomay via Haskovo via de kust naar Instabul (Turkije). 450 km
Deze morgen een slechte start, het regen en onweert en geen ontbijt, daar had men niet aangedacht. Na wat leuren komt er een doos met voor verpakte croissants met choco er in op tafel. Een is er nog weg te krijgen maar een tweede zeker niet. Ondertussen blijft het regenen en trekken we het regenpak maar aan. Vandaag rond de 450 km voor de boeg en de temperatuur stijgt. Het eerste uur is op lokale wegen vol gaten welke door de regen zijn volgelopen, de snelheid ligt dan op max 80 km uur. Gelukkig wordt het na dat 2 uur ook droog en hebben wij wel trek gekregen. We stoppen bij een lokaal tentje waar we wat eten en drinken. Vanaf hier nog een uur tot de grens met Turkije. Voor de grens alles maar aftanken want hier kost de benzine 1,40 en in Turkije boven de 2 euro. 3 km voor de grens stoppen we om te tanken, van de laatste lokale dollars kopen we water want dat gaat hard. Dan op naar de grens. Het lijkt vlot te verlopen maar wederom schone schijn. Letterlijk van het kastje naar de muur op een visum te kopen en dan naar het volgende loket om daar een stempel te halen. De man die de visum verkoopt wil 20 eurp per visum terwijl er een bedrag van 15 euro opp staat, Als we het niet willen betalen kan het wel eens heel lang gaan duren zegt hij! We betalen hem 5 euro extra voor de 4 visums, mokkend geeft hij ze af. Dan naar het loket waar de motor nog staat, hier wordt het voertuigkenteken geboteerd en de motorpapieren gecontrleerd. Dan controle 3 als A en B wel de juiste stempels op de juiste plaatst hebben gezet, dan nummer 4 die controleert en een stempel zet of de vorige het wel goed gedaan hebben, zucht. Het is een geluk dat we hier linnen reizen op onze ID kaart, normaal krijg je een sticker in je paspoort, nu een los papiertje waar de sticker (visum en stempels op komen te staan). De
Maar goed na ruim 3 kwartier kunnen we verder, net over de grens is de eerste Moskee die luid loopt te blèren. Vanaf hier gaan we verder om nog 2 uur te rijden voor een lunch. Deze nemen we bij een restaurant naast de weg. Zelf neem ik kip met rijst wat goed smaakte.
Na ruim 3 kwartier gaan we verder om de D100 te nemen langs de kust. We rijden zo vlak langs de zee , dat ik besluit 50 km voor Instanbul hier te stoppen bij het strand. Even met de voetjes in zee en een kop koffie. Dan door naar Instanbul, het wordt drukker en drukker. Gelukkig dat we maar met zijn vieren rijden want het is soms al lastig om te zien waar een ieder rijdt. De laatste 15 km is file rijden, met een km of 60 over 6 of 8 baans wegen. Door de navigatie komen we snel bij het Hotel Armada vlak bij de blauwe moskee en de Bosburus.
Istanbul is een zeer aantrekkelijke stad. De oriëntaalse metropool bruist 24 uur per dag en heeft met haar overvloed aan moskeeën, bazaars en schatten uit een ver verleden vele interessante bezienswaardigheden.Met 13 miljoen inwoners is Istanbul de grootste stad van Turkije. Istanbul is een stad in het Europese en Aziatische deel van Turkije en was de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk. Daarvoor was ze onder de naam Constantinopel hoofdstad van het Byzantijnse Rijk.
We kunnen de motor kwijt in het overdekte OTO-park en lopen met de bagage naar het hotel. Het is een mooi gebouw in koloniale stijl met veelkamers. Op het dakterras nemen we biertje , daarna douchen en de stad in om te eten. Veel restaurants hebben een dakterras met een mooi uitzicht. Vanavond heerlijke vis gegeten en gelachen, en daarna op een terras nog een biertje en gelurkt aan de waterpijp met appeltabak.
Niog 285 km te gaan naar Instanbul
De grens met Turkije
Even stoppen aan het strand
Geen opmerkingen:
Een reactie posten