dinsdag 14 augustus 2012

Dag 9 Konya 0 km

Vandaag een rust dag en kunnen uitslapen, door de airco ging dat ook prima. Ma is vandaag jarig en die om even voor negen gebeld, daarna maar eens een douche genomen en richting het restaurant gelopen. Het ontbijt is prima met van alles wat fruit, brood, omelet, soep e.d. lekker relaxt tot half elf daar gezeten. Ondertussen door genomen hoe het in Iran staat na de aardbeving omdat Tabriz de eerste stad daar is waar wij heen gaan. De aardbeving ligt daar zo,n 50 km vandaan en het zijn met name de klei  en met gestapelde stenen huizen die zijn verwoest. Dan met elkaar al eens bedacht wat we vandaag gaan doen. Als eerste staat op mijn programma het rem probleem van de motor verhelpen. De rempomp blijft soms hangen en dat is irritant want dan blijft ook het remlicht branden. Gisteravond al een mailtje gestuurd naar Marius van Mamola en die heeft gelijk een mogelijke oplossing terug gemaild. Dus eerst de remunit van het stuur afgemeubeld en uit elkaar gehaald. Dit schoon gemaakt en zoals het er nu uitziet doet deze het weer goed. Na die tijd met Johan bij de schoenmaker geweest, ik om de aansluiting van de tanktas te laten stikken en Johan om zijn zool van de motor laars te verlijmen. Aangezien dat laatste wat lang duurt en de we rond twaalf uur naar het park willen besluiten we naast de schoenmaker te gaan koffie drinken. We hebben weer genoeg aanspraak met turken die ooit in Duitsland hebben gewerkt en de tijd vliegt voorbij. Rond één uur is de laars gereed en gaan we wat oude stenen bekijken in het park. We zitten midden in het centrum en daar staan een paar oude gebouwen welke de moeite waard zijn om te bekijken. Iets verder op is een ander park met vijvers waar we naar die tijd heen gaan. Hier is een prima terras en aangezien de temperatuur al weer oploopt besluiten we daar maar gebruik van te maken. Met een lekker sorbet en genoeg te zien is het daar prima vertoeven, het blijft tenslotte vakantie. Vanavond met de groep op tijd wezen eten want vanaf 8 uur zijn alle restaurants vol. Voor vandaag een restaurant uit gezocht op een dakterras. Wij waren erom half acht en werden vlot geholpen. We krgen het Ramadan menu, veel en lekker. Ondertussenstromen de lokale mensen binnen. Het restaurant zit dan ook in een mum van tijd vol. Ieder een had eten voor hun staan, maar moest wachten op de boodschap vanaf de Moskee. Als het Ge Halllahuu  lost breekt weet men niet hoe snel men moet drinken. Het enigste wat je dan hoort is eet geluiden. Na een kwartier voert het gepraat weer de boven toon. Na het eten lopen we via het plen naar het hotel. Op het plein is het een groot feest van zingende mensen en eten. Nu nog na bieren op de hotel kamer want we konden nog een biertje scoren onder de toonbank door.







Dag 8 van Afyon via Egirdir, Beysihir naar Konya. 360 km

We verlaten Afyon om naar Konya een stad in het zuidwestelijke deel van Midden-Turkije te rijden. Het is de hoofdstad van de gelijknamige provincie Konya. Konya staat vooral bekend om de dansende derwisjen( van die mannen met lange brede jurken), die lange tijd achtereen in dezelfde richting blijven draaien. Verder schijnt Konya een relaxte stad  te zijn met enkele pleinen en parkjes. Met Jan, Hans en Erwin besluiten we de binnendoor weg via SuHut te nemen en dan langs het Egidir meer te rijden.  Bij een van de fotostops worden we dooreen lokaal boertje aan gesproken, hij wil graag een foto van zich zelf.  Ik neem zijn foto en krijg het adres van zijn  (huisje) waar in hij woont. Als dank krijg ik een hand vol komkommers. Zeker langs het meer is het een mooie weg. Je vraagt je af waarom ze hier niet meer met toeristen doen. We lunchen aan het strand met koffie en brood. Na de lunch gaan we verder, maar door een misverstand blijven we op de snelweg ipv door een natuur gebied te rijden. Als goed maker pakken we nog een stuk binnen door waar zelfs de navigatie geen weg meer kent. Als de weg overgaat in puin, dan zand en dan stopt staan we bij een boerderij met kippen en oude vrouwen. We moeten keren tegen de helling op en dan een stuk terug. De optie is nu of 25 km terug rijden of 5 km off-road. We kiezen voor het laatste. Het achterwiel voel je steeds wegglijden als je heuvel afgaat, maar ik begin er aan te wennen. Uiteindelijk komen we uit op de snelweg en moeten nog 60 km. Het is een nieuwe snelweg waar een dikpak split op ligt, hier heb ik het niet zo op en we rijden danook niet harder dan rond de 80 km/uur. We rijden Konya binnen met zijn 1,2 miljoen inwoners (bij de plaatsnaam borden staat het aantal formele inwoners vermeld) en moet dan nog 15 km door de stad. Het laatste stukmis weer hopeloos met trekken en duwen in het verkeer. Maar zoveel motoren zijn hier niet en krijgen dan vaak wel voorrang. Uiteindelijk zijn we bij het hotel en ik neem snel een frisse douche om al het stof en zweet af te spoelen.
Het avond eten werd nog een uitdaging want tussen 8 en half tien zit alles vol. Maar weer via via, en familie van komen we ergens waar we net als de meeste lokale mensen op straat eten.

Langs het meer van Edigir 



En het strand

Ergens in de middel of nowhere

Dag 7 van Instanbul via Izmit, Bozzuyuk naar Afyon. 400 kmDag 7

We gaan vandaag Europa verlaten en formeel Azie in. Er zijn verschillende opties om deze route af te leggen maar het is zondag en dat heeft een voor en een nadeel. Het voordeel is het is veel rustiger op de weg en het nadeel is de veerboten varen minder. Als we de motoren bepakt hebben, het leek wel een sauna in die garage, gaan we op pad.We gaan voor de optie veerboot alleen die gaat pas om half twaalf en wij staan om half tien bij de boot. In plaats daarvan nemen we de veerboot over de Bosporus in plaats van de brug (voor de brug moet je vignet voor hebben) en dan richting Izmit. Deze weg die doorloopt naar Bozuyuk is een en al saai asfalt.  Veel nieuwe wegen zijn tolwegen, gelukkig voor ons als motorrijder hoeven we hier niet te betalen en kunnen overal doorrijden. We nemen de beslissing de veerboot naar Alta nova te nemen. Als we deze eindelijk gevonden hebben en een ticket hebben gekocht gaat hij ook gelijk. De tocht duurt 3 kwartier en is gelijk onze koffie pauze. Vanaf Altanova nemen we de binnen wegen vol S-bochten en mooie afdalingen.
Een geweldige rit. Ondertussen weten we ook waarom de benzine knetter duur is ( 2,25-2,40) liter. Men is bezig heel Turkije te asfalteren. Turkije stopt 10 % van het BBP in het wegen net. Overal waar we komen liggen of nieuwe wegen of is men bezig deze 4-baans wegen aan te leggen.  Het benzine tanken en betalen is ook een eigenaardig systeem. Bij de pomp staat een bediende die je kenteken noteert en dat op een computer invult. Daarna gaat hij tanken en krijg je een bonnetje mee. Met het bonnetje controleert de kassier dan op zijn beeldscherm of het bedrag klopt. Je betaalt en krijgt dan 2 (soms 3) bonnentjes mee. Eén (of 2) daarvan geef je aan de pompbediende.Het zal een bezinediefstal-proof systeem zijn maar als het erg druk is, sta je lang te wachten op een bediende en nog langer te wachten om te betalen.
Gelukkig valt het in de bergen nog mee en rijden we lekker door. Het laatste stuk voor de lunch gaat over een graffel weg welke nog geasfalteerd moet worden, geweldig off-road rijden.  Het begint te betrekken en de kans dat het gaat regenen is groot, we besluiten te gaan lunchen. De lunch bestaat uit lamskoteletten en salade, erg lekker. Tijdens de lunch regent het behoorlijk maar als we op pad gaan schijnt de zon. De weg gaat langs een meer richting afyon. Alleen de laatste 100 km is weer snelweg.  Bij het hotel konden we de motor in de kelder kwijt, lekker makkelijk. Het avond eten hebben we buiten de deur gedaan maar een biertje er bij is problematisch. In verband met de Ramadan wordt er geen alcohol geschonken. Het biertje drinken we dan maar in het hotel.


Op de veerboot over de Bosporus


Gezicht over Afyon