Vanmorgen kunnen uitslapen, het mocht ook wel want al elke nacht om kwart over 4 worden we met wijze woorden gewekt. Het ontbijt was om half negen op de 4e verdieping. Het leek daar wel een sauna, maar oké er was ontbijt. Het uitzicht vanaf hier was op de berg Ararat die met sneeuw bedekt is.De berg is 5300 meter hoog. Op straat staat de slager te onderhandelen over een schaap die een kwartier later ligt leeg te bloeden in de goot. Na het ontbijt gaan we op de motor naar het Isak Pasha paleis een kleine 7 km verder op. Evenals Kars is dit stadje overwegend Koerdisch, en het gebied wordt zwaar bewaakt door militairen. Op de weg naar de ruïne klmen we langs veel prikkeldraad, zo’n 50 tanks en veel opstellingen op de berghellingen. Met name de PKK is hier nog wel eens aktief, vandaar dat we ook niet alle wegen in mogen rijden.Gezamelijk rijden we naar Ishak-pasarayi paleis. Het paleis ligt op een heuvel en kijkt uit over de brede vallei van Dogubayazit enerzijds en anderzijds kijkt het op tegen de berg Ararat. Deze berg, waar volgens de overlevering de ark van Noach heeft gestaan, torent met zijn ruim 5300 meter hoogte en een sneeuwtop zoals we die van de Mount Everest kennen, imponerend hoog boven het landschap uit. Bij het Ishak Pasha Paleis is het rustig, het geheel wordt gerestaureerd en er liggen veel bouwmaterialen. Samen met Rob ga ik naar binnen, de anderen vinden het niet de 5 Tl waard. Ik neem de gok,zeker na een gesprek met de spaanse dame. Het paleis is zowel van buiten als van binnen mooi gedecoreerd , het geeft een goede indruk van de weelde en decadentie waarin sommige van de rijkste land- en krijgsheren tijdens het Ottomaanse rijk geleefd hebben. Het paleis is vooral gefinancierd door de zijdehandel van toe die tijd. De vooral Turkse toeristen komen hier in feite alleen voor de berg Ararat en het Ishak Pasha Paleis.
Na het bezoek aan het paleis drinken we nog koffie bij de camping van Murat aan de voet van de berg. Rond het middag uur zijn we terug bij het hotel, we hebben nog tijd om in Dogubayazit het centrum met haar bewoners te bekijken. Maar voor die tijd eerst met deze computer aan de gang,want hij doet niets meer en een computerzaak kennen ze niet. Deze pc maar eens open geschroefd en wat dingen vast gedrukt en zowaar er zit weer leven in. Na die tijd maar eens door de stad gelopen en de supermarkt bezocht. Wat opvalt dat de prijzen gelijk zijn of duurder zijn dan bij ons in de super. Verder zie je op straat bijna alleen maar mannen, ik denk 97 %. Er word vooral gegeten en thee gedronken op de kleine terrassen. Wat ook opvallend is dat om de 3 zaken er een telefoonwinkel zit en een internetcafe. Voor de internetcafe's staan vaak een generator voor de tientalle pc's die er staan.
Voorlopig zal dit het laatste verslag zijn want in Iran is naar zeggen het internet deels afgeschermd. Maar ik zal de verslagen maken en tzt online zetten. De route die we in Iran gaan rijden zal zijn van Tabriz (van de aardbeving) naar Hamadan, Esfahan, Shiraz, , Bam ( van de aardbeving 20 jaar terug), Zahedan. Vnadaar uit gaan we de grens over naar Pakistan.
Het paleis
Mijn motor met op de achtergrond de berg Ararat.
