Dag 50 terugvliegen naar Nederland

Kwart voor zes en de wekker gaat, ik neem snel een douche en pak de laatste zaken in. De plunjebaal weegt ongeveer 20 kg en samen met de tanktas breng ik deze naar de lobby. We zitten op de 4e verdieping maar het hotel heeft geen lift. Nu op naar de ontbijtzaal, ik heb nog geen honger en neem een kop koffie. Het enige ontbijt wat er staat is cornflakes en brinta iets wat ik niet eet. Om kwart voor zeven vertrekken we met een bus al hobbelend naar het vliegveld. Het vliegveld van Kathmandu is niet groot, maar er vertrekken wel 6 internationale vluchten in dit uur. Het inchecken duurt behoorlijk lang, mede door het lichte overgewicht van een aantal van ons (Martin 29 kg totaal). Men verteld ons om bagage uit de koffers te halen om het gewicht naar beneden te brengen, maar door niets te doen en zeggen dat we het niet begrijpen checken ze alle bagage in, door gelabeld naar Amsterdam. Nu door de vele controles en paspoort afhandeling. Nu wachten en wachten op het vertrek van half tien. Het vliegtuig is niet vol, ik doe de motorlaarzen uit, gelukkig heb ik genoeg been ruimte, ready to go Doha in Qatar, een emiraten staat in het midden Oosten. Vanaf daar vliegen wij naar Frankfurt. De eigenlijke overstap in Qatar is 3 kwartier, maar we hebben door het late vertrek krap een half uur.  Als we over Qatar vliegen zien we eerts kleine kunstmatige eilandjes in de oceaan en daarna zand, zand en nog eens zand. De kleine stadjes die we zien liggen midden in de woestijn, het wegennet is herkenbaar maar liggen vol zand. Ingedachte denk ik, wat moet je hier in godsnaam zoeken. Bij aankomst worden we opgewacht en door alle controles geleid. Het is hier ruim 38 graden in de schaduw, maar gelukkig worden we met bussen met airco vervoerd. Met 15 minuten zitten we in het andere vliegtuig naar Frankfurt een vlucht van 6 uur. Het vliegtuig is maar halfvol, dus plaats genoeg. Een ieder heeft net als in het vorige vliegtuig een eigen tv scherm met vele nieuwe films. De vlucht gaat voorspoedig en om kwart voor zes landen we in Frankfurt. Hier drinken we gezamenlijk nog een bier voordat we afscheid nemen van Martin die naar Düsseldorf vliegt. Om 21.20 vlieg ik door naar Amsterdam waar ik om 22.10 aankom. Hier wordt ik opgewacht door Hendy en de kids en Olaf. Hier nemen we voor de paspoortcontrole afscheid. Rob rijdt met ons mee, hij woont in Hengelo Gelderland en voor ons een klein stukje om. Om half een rijden we Hengelo binnen, en tegen enen ben ik thuis. De schitterende reis is dan echt teneinde,  tijd om te gaan nagenieten ;-)

Deze reis was deels bedoeld om langs steden en door landen te reizen waar vroegere de handels karavanen langs heen trokken met hun handelswaar. Een stuk geschiedenis ervaren, verschillende culturen te ontmoeten en vooral de verschillende landen te proeven. Zoals in het begin al gezegd is was er namelijk helemaal niet één enkele route, maar waren het meerdere routes via meerdere landen, de route die wij gereden hebben was wel de meest rechte lijn tussen Turkeije en de grens met China. De tijd is voorbij gevlogen, zelf heb ik nog maar het idee net onderweg te zijn. Al met al wat dit een mooie reis met verrassende landen. Verrassend waren zeker Turkije en Iran. De vriendelijkheid van de mensen, hun oprechte interesse in ons en de uitnodigingen om op bezoek te komen voor koffie, thee of om mee te eten, echt mooi. Een beetje jaloers ben ik wel op Edwin, John, Leentje en de rest die doorgaan naar Shanghai in China. Maar aan alle mooie komt een eind. Vroeger werd er al veel meer verhandeld dan alleen maar zijde. Gelukkig voor mij want zijde heb ik uberhaupt niet gekocht, maar wel kleine tastbare souvenirs die thuis in de “prijzen”kast zullen komen te staan. Kleine dingen die mij zullen herrinneren aan deze mooi en gave motorreis.

Vertrek uit Kathmandu

Boven de Arabische emirtaat Qatar

Boven Doma (Qatar)

Dag 49 Kathmandu

Vandaag de laatste dag hier in Nepal, een beetje een vreemd gevoel. Van de ene kant heb ik ik het hier wel gehad en wil ik wel naar huis, maar van de andere kant zou ik hier nog veel meer willen zien, en ontdekken. Maar goed geen motor ter beschikking en voor een groot deel de zaken al uitgezocht. Vanmorgen eerst samen met Sjoerd, Hans en Jan nog wat cultureels gedaan door de Swayambhunath  of apentempel te bezoeken, het is warm vandaag rond de 30 graden en benauwd. De Swayambhunath is de oudste boeddhistische tempel van de Kathmandu vallei. De tempel wordt ook wel de apentempel genoemd omdat er zoveel apen bivakkeren en je kunt deze bereiken via 200 meter trap. Het alternatief is met de taxi omhoog welke wij doen, je hoeft dan maar een klein stukje de trap op. Boven moeten we entreekaartjes kopen. We zien hier al de ogen van boeddha die op de stupa zijn geschilderd. Er heerst een enorme bedrijvigheid rond de stoepa. Er zijn veel biddende mensen en veel, heel veel apen. We hebben hier een prachtig uitzicht over Kathmandu, de vallei en de besneeuwde Himalaya-toppen in de verte. Is het nu mistig of zou het toch de smog zijn? Misschien is het toch niet zo overdreven dat veel mensen in de stad de mond bedekken met een mondkapje om het ergste vuil buiten de longen te houden. Onder aan de trap naar boven staan tempelgebouwen met bontgekleurde beelden en beschilderingen. Er lopen hier veel apen en ze kijken je erg nieuwsgierig aan op zoek naar eten. Ons is verteld dat je de apen nooit rechtstreeks in de ogen moet aankijken aangezien ze dit als een bedreiging kunnen beschouwen. Als je wat eetbaars bij je hebt moet je oppassen want ze ruiken het gewoon. We blijven dan ook op gepaste afstand. Als we alle gebouwen hebben bekeken en de vele verkopers (hier weer de zelfde meuk aan tierelantijntjes), bedelaars en gidsen van ons hebben afgeschud, Regelmatig steekt er ook een roedel apen de trap over. We blijven hier een half uur en gaan dan met de taxi door naar Durban square, een rit van een kwartier. Als we de brug oversteken, zien we dat de rivier bijna droog staat. We ruiken ook dat het riool van Kathmandu rechtstreeks op deze rivier wordt geloosd. Een groot varken draait zich nog eens lekker om in de modder, terwijl enkele meters verderop kleine kinderen in het kleine beetje water spelen. Twee mannen duwen een grote kar voort met daarop enkele kuub afval. Het afval wordt boven de rioolpijp van de kar afgeschoven en wordt enige meters meegesleurd Overal waar je hier ook rijd is de weg slecht, veel asfalt is al weg, de putdeksels steken soms wel 20 boven het wegdek uit. Al hobbelend en schuddend komen wij daar aan. Ik heb teveel van dit soort oude gebouwen gezien en we lopen terug naar het hotel ongeveer 1 km. Dwars door de smalle straatjes van de wijk Chetrapati lopen we naar de rivier Vishnu-mati. Een leuk wandelingetje door de achterbuurten en de andere (minder mooie) kant van Nepal. In de straatjes zijn kinderen aan het spelen, worden er diverse ambachten uitgevoerd, zitten vrouwen te borduren en verbazen we ons over de vele piepkleine winkeltjes (vaak niet breder dan de deur of gevestigd onder een trap) waar allerlei producten worden aangeboden, maar waar we nooit een klant zien. We lopen langs slagers, het vlees ligt open en bloot maar weinig tot geen vliegen. Bij het hotel is een kapper, ik laat me knippen en neem een hoofd en nek massage. Het is half een ondertussen, ik koop nog wat souvenirs en voor de rest van de middag mooi relaxen in de tuin. Ondertussen is er een groep Russen aan gekomen welke hier op de Endfields gaan rijden, ik had ze vanmorgen al in de lobby gesproken toen ze aan de wodka zaten. Hier in de tuin zitten ze dat nog steeds, en ze gaan zo nog proefrijden. Ram de gids is niet blij met hun alcohol gedrag, hij had al gezegd dat hij zo niet ging rijden, maar is toch gegaan. De Russen vinden dat zij wel bepalen hoe of wat, ze dragen nog een helm maar meer ook niet. Rond half zeven gaan we met de hele groep op pad naar een origineel Nepalees restaurant, dit als afscheid van deze reis, het is een kwartier lopen. Het orginele restaurant valt tegen, een modern gebouw midden in een nieuwbouw wijk. Het is een gebouw met diverse zalen waar de danseres en de muzikanten tussen heen en weer lopen.Hier krijgen we kleine hapjes te eten en zien en horen dans en muziek, ik word hier moe van, cultuur moe. Te vaak dit soort dans gezien, vorig jaar nog in Thailand maar ook in Vietnam, Indonesië, China e.d. Gelukkig duurt het niet zo lang, na 2 uur moeten we weg ivm met nieuwe groepen die komen. Na afloop lopen we in het donker terug naar het hotel, eigenlijk willen we nog we satppen maar ik ben te moe. In de tuin van het hotel komen we met de russen in gesprek, we drinken nog wat met hun. De russen hebben dozen vol Cubaanse sigaren bij waarvan ik er een krijg, om twaalf uur vind ik het genoeg, ik neem afscheid. Over zes uur mag ik er uit want morgen gaan we vroeg op pad naar het vliegtveld. 

de apentempel

Bij de Monkey tempel

Met apen natuurlijk

bedelende monnink

toeristische meuk

offerslingers

De Sadou of holy men

Dag 48 Kathmandu

De wekker gaat vanmorgen veel te vroeg, 5 uur maar voor een goed doel. We gaan vliegen rond de Mount Everest en daar heb ik wel wat voor over. Om half zes worden we met een busje opgehaald om ons naar het vliegveld te brengen een rit van 20 minuten. Hier moeten we een half uur wachten voordat we met een openbus naar het proppeler vliegtuig gaan. Er zitten ongeveer 26 mensen in het vliegtuig, allemaal aan het raam. Het is boven de wolken erg helder en hebben een mooi uitzicht op alle bergen welke gemiddeld 4000 tot 5000 meter hoog zijn. Het gebied hier is zeer bekend bij wandelaars en berg beklimmers. De vlucht duurt een uur, ondertussen mocht je nog even in de cockpit kijken,ook altijd leuk en bij grotere vliegtuigen mag dat niet meer. Het is 10 voor acht als we landen, de shuttelbus zet ons gelijk af bij de uitgang van het vliegveld.nog 100 meter lopen naar de bus en dan gelijk naar het hotel. We maken hier gelijk gebruik van het ontbijt buffet en rond half tien ga ik naar mijn kamer. Hier mijn motorlaarzen en jas aandoen voor de rit op de Royal Endfield.  Ram onze gids staat er al en we kunnen gelijk op pad. We gaan de bergen in een rit van 80 heen en 80 km terug.Het is niet al te warm maar lekker motor weer. De Edfields schakelen Europeesch en hebben zowel een kick starter als startmotor. Het schakelen ken ik nog van de Moto Guzzi, Hak -teen. Eeerst weer door de stad naar de rondweg.Vele kuilen en gaten en dat is in de bergen niet anders. Ook nu bekijks maar niet zoveel alsop de BMW. De weg in de bergen is niet heel breed en ze hebben nog steeds last van de modder van het begin van de week. De rit gaat lekker, al is het min puntje van de motor de vering.He is berekend op Aziatische mensen en niet op zwaar gewichten zo als wij.  Maar voor een dag prima. Na anderhalf uur stoppen we in een dorpje om wat te drinken. Ik zie nog wat gefrituurde zaken liggen en vraag wat het is. Het antwoord is onduideljk maar het moet lekker zijn, doet u maar. Dan verder naar het volgende dorp. 30 km voor dat we er zijn is men druk bezig de weg vrij te maken van gevallen zand,stenen.Een nasleep van het weer. Het duurt en het duurt en we besluiten om te draaien en terug te gaan naar het hotel. Vlak voor dat we de bergen uitgaan wordt Sjoerd door een bus geraakt op zijn bagage frame. Niet een harde tik maar meer een duw, hij valt om en bezeert zijn onderarm en ellenboog. Maar hij kan verder tot het hotel.  In de tuin eet ik een salade en neem een biertje. Tijd om te relaxen.

Yeti Airlines

Langs de Mount Everest

Op de Royal Endfield

Regenwater uit de bergen loopt over straat

Lunche stop

Dag 47 Kathmandu

Vandaag nemen we afscheid van de motor, we gaan hem klaar maken voor transport. Na het ontbijt gaan we tegen 10 uur op de motor naar een overslag bedrijf welke het transport zal doen. We rijden voor de laatste keer door de kleine straatjes van Kathmandu, we blijven bekijks houden. Jongetjes die achter ons aan lopen enlichte motoren die naast ons rijden. Volgens de computer kan ik nog 31 km rijden, maar door het vele stilstaan en steeds optrekken , gaat deze meter snel terug, Het zal een afstand zijn van 10 km maar het lijkt langer. Uiteindelijk alswe er zijn staat de benzine meter op 17 km. Bij een van de deuren gaan we met de motoren naar binnen, we moeten aan de andere kant van het gebouw zijn en rijden tussen vele pakketen rond. Hier is veel personeel , al lijkt het wel dat de helft slaapt. Er staan stalen frame's klaar waar ze opgaan. Met want hand en duwerk zet ik mijn motor op het frame,met 2 spanbanden zet ik de achterbrug vast. Zo helpen we elkaar. Dan mag de krik onder het blok en het voorwiel er uit, de krik laten zakken en de vork staat op een houten plankje op de midden geleider. Nu dce voorvork vast zetten. Het valt mee,maar de gehele motor moet compact worden ivm de vervoers prijs. Binnen de luchtvracht betaal je voor gewicht of  volume.  onze prijs staat vast bij een hoogte van 220 x 80 en 110 hoog en 300 kg. Voor elke kilo meer is de prijs 6 euro.  Bij een berekening van 220 x 80 x 110 : 6000 komt er een gewicht uit. Het is m,aar net wat het grootste is de kg of het volume. Om de motor kleiner te maken moet het scherm er af, de navigatie steun, kofferrek en meer. De accupolen moeten los en zo verder. Ik stuur mijn koffers mee anders moet ik deze in het vliegtuig zelf versturen en dat is 17 dollare per kg. Als  de motor compact is gemaakt en de koffers er bij zitten op het fram gaat het geheel in bubbelplastic voor beschadigingen. Al met al was het 3 uur werk. Ondertussen word de afhandeling voor de papieren zoals carnet geregeld. Als het goed gaat , gaat hij dinsdag op transport. Als het alles klaar is gaan we terug naar het hotel met een taxi. In de tuin een beetje lounchen en verder niets. Voor morgen hebben we Royal Endfields gehuur met gids.

Motoren transport klaar maken

Borrelen in de tuin

dag 46 Katmandu

Te vroeg wakker, ik ga maar in de tuin zitten het is half zeven. Ik kan nog geen koffie krijgen, beet je balen maar oke het is zo zeven uur. Na de koffie die ik toch krijg even dit verslag op internet bijwerken. De laptop is al een dag of 10 geleden gecrast, het beeldscherm doet het niet en alle verslagen zijn vanaf toen op de iphone gemaakt, toch wat minder handig vindt ik. Na het ontbijt bezoeken we de oude hoofdstad Patan welke geheel is opgeslokt door Katmandu. Kathmandu is met 900.000 inwoners de hoofdstad en het toeristische centrum van Nepal. Het ligt samen met Bhaktapur en Patan in de Kathmanduvallei aan de voet van het Himalayagebergte. Kathmandu is voor Nepalese begrippen een moderne stad.De weg naar Patan is slecht als je katmandu uitrijd iets beter. De reis duurt een half uur en vandaag hebben we een busje. Het Durban plein is het oudste gedeelte en het meest intressant, het is een Unesco project. Op Durbar Sqaure bezoeken we de vele tempels. O.a. eentje van de Kama Sutra, een tempeltje vol erotische afbeeldingen, een ander tempeltje behoort tot de club van Hara Krishna, we bewonderen de grootste trommel ooit, minstens een paar meter in doorsnee, ook hangt er een “joekel” van een bel, ja, werkelijk enorm groot. En constant wordt je lastig gevallen door verkopertjes van prutssieraden, tijgerbalsem, ja, en of drugs. Er word hard gewerkt aan de restauratie, koper wordt geklopt en hout gesneden. Iets verder dan het Durbanplein ligt een offertempel, veel bloemen en wierrook en biddende mensen. Tegen half twee vinden we het genoeg en gaan terug naar het hotel. Johan, Martin, Hans en Jan komen rond 3 uur aan, ze hebben goed kunnen doorrijden van uit Pokhara. Iedereen heeft zonder al te veel kleerscheuren Kathmandu gehaald, Al hadden de BMW wel de meeste problemen tijdens deze reis. We drinken een Everest biertje met zijn allen in de tuin op de goede afloop. Nu is het zorg om de spullen uit te zoeken want morgen gaan de motoren naar het vliegveld voor transport.

 

Durban Square Patan

                                       
                                                             Straatbeeld

 

dag 45 Katmandu

Niets moeten is het moto voor deze dagen, ik kan uitslapen maar ben toch om half zeven wakker, gewoonlijke tijd. Maar ik blijf nog een uur liggen voordat we gaan ontbijten. Het is droog en rond de 25 graden, we eten dan ook in de tuin. Na het eten ga ik op pad omde omgeving in de buurtte bekijken. Het is hier een backpackers buurt vanwaar veel wandelaars en bergbeklimmers vertrekken naar de Mount Everest. je ziet hier dan ook heel veel winkels met kleding, schoenen en rugzakken. Allemaal nep maar van goede kwaliteit. verder veel wierrook, beeldjes, armbanden en maskers. We besluiten om de grootste stupa van Nepal te bekijken en nemen een taxi. Met zijn vieren in een kleine suzuki door de hobbelige straten van Katmandu in een kwartier naar de stupa. Bij de stupais het rustig, mede door de entree die geheven wordt, ik ben hieral eerder geweest maar leuk om weer te zien. De stupa is omringd in gebedsvlaggen, de enorme Boudhanath Stupa is een heilige plaats voor Tibetaanse boeddhisten en het hart van de Tibetaanse emigrant gemeenschap in Kathmandu. Je ziet pelgrims die zich ter aarde werpen op houten planken, het maken van een klok in processie, een zogenaamde kora, rond de omtrek. Een gestage stroom van kastanjebruin geklede monniken en nonnen toe te voegen aan de plechtigheid.  Na dat we zijn rond gelopen drinken we wat op een van de dakterrassen, de temperatuur is ondertussen bijna 30graden en het is benauwd. De taxi staat al die tijd nog te wachten en we rijden terug naar het hotel. Hier ga ik mijn spullen maar eens uitzoeken welke ik wil achter laten en het luchtfilter vervangen, anders moet ik die weer mee terug nemen en kan ik die thuis vervangen. We hebben de motor laten schoonmaken door de portier, hij blij  en wij blij,het scheelt weer 3 kg klei. De rest van de dag luister ik muziek en praat wat met andere mensen in de tuin.Rob is ondertussen ook aangekomen om alvast wat zaken te regelen voor het motor transport vrijdag. Gezamelijk gaan we deze avond eten en sluiten af met een whisky in de tuin.

 de stupa met  tibitaanse  gebedsvlaggen

Monniken

Dag 44 van Bhairhawa naar Kathmandu 270 km

Regen, regen en nog eens regen. De vooruitzichten zijn hopeloos. Het enige verschil is zachte en harde regen. We moeten eigenlijk nog 2 dagen rijden. Vandaag naar Pokhara, een mooi hippie stadje aan een meer. Maar als het zo regent en het blijft zo, valt daar weinig te doen. Onze motorkleding Is nog vochtig en mijn motorlaarzen nat. Dat zal de komende dagen niet droger worden. Samen met Sjoerd heb ik besloten rechtstreeks naar Kathmandu te rijden, dezelfde afstand als naar Pokhara. De motoren staan in een kleine ruimte van het hotel, en net beleid halen we deze er uit. Nu de spullen oppakken in de stromende regen, het water loopt al via mijn nek langs de rug. Het is de laatste reis dag en als de motor op transport gaat mag er weinig benzine inzitten. Daarom doe ik de benzine uit de reservetanks in de motor. Het is gelukkig nog rustig op straat en we rijden richting Butwal en dan naar Narayangadh. De weg is super en de eerste 100 km leggen we in 1,5 uur af. Alleen bij Gaidakot moeten we wachten. Door de hevige regen is de rivier zo krachtig dat er een peiler van de brug is verzakt en de brug ingezakt is. Voor en na de brug staan km file, gelukkig mogen en kunnen wij er met de motor over. Dit is een doorgaande weg en is van belang voor dit land. Aan de zijkant naast de brug is men met bulldozers en graafmachine 's bezig om een noodbrug aan te leggen. Er liggen tientallen rioleringenbuizen van rond 1,5 meter klaar voor de overbrugging van de rivier. Dit is vanavond klaar wordt er gezegd, sterkte. Na Narayangadh gaan we via de noordroute naar Kathmandu. Alles is nat aan het worden en wij gaan langs de weg pauzeren. Rijst met aardappel curry's en een cola. De weg die we nu rijden is net een gaten kaas, meer gaten dan weg. De weg volgt de rivier de komende 130 km. De rijbaan is net genoeg om 2 vrachtauto's te laten passeren. De afgrond links van mij is soms 100 meter diep, ooit heeft hier vangrails en betonnen blokken gestaan, maar daar is de helft al van weg. De rivier zien ik met groot geweld zijn weg volgen,de ene keer is de kleur blauw, de andere keer bruin of rood van al het modder wat meekomt uit de bergen. Het tempo ligt op max. 40 km per uur en zo hobbelen we verder. Door de hevige regen komt er veel zand naar beneden. Overal zie je half versperde wegen en de rijbaan is maar anderhalve baan breed, na een uur zien we weer een file van vrachtauto’s de eerste gedachte is, er is een vrachtauto het ravijn in gereden, maar dat viel mee. Een modderlawine heeft de complete rijbaan versperd. Met de motor kunnen we gelukkig langs de 3 km lange file en staan met de andere brommers en motoren vooraan samen met een ambulance . Men is bezig met bulldozers de weg vrij te maken door het zand het ravijn in te schuiven, men wacht hier al een kleine 2 uur. Telkens als de weg vrij is komt er een nieuwe lading zand en stenen naar beneden, zo gaat het al een uur. Na een kwartier lijkt het er op dat het goed gaat! Er worden brommers gestart en wij starten onze motoren. De weg is één blub zooi, maar we kunnen er langs. Als ik er langs ga komen er al weer stenen, Sjoerd mocht eigenlijk niet geeft nog meermaals gas en kan er langs. Her eerste uur hebben wij geen achterop komend verkeer meer gezien. Zo komen we op deze weg meer modder en steen bulten tegen. Mijn motor geeft aan dat ik nog voor 75 km brandstof heb, de hemelsbreedte afstand is nog 35 km, ik besluit 2 liter te tanken en dat is maar goed ook want de komende 40 km blijft de afstand daar op staan. Uiteindelijk zien we Kathmandu liggen, het wordt ondertussen zowaar droog. De Kathmandu Vallei heeft zeer vruchtbare grond en daarom zien we hier tal van rijst- en graanvelden, maar ook sinaasappel- en bananenplantages. Het is een groen ovaal gebied aan de voet van de hoogste bergen ter wereld. We rijden langs een snelstromende beek met uitzicht op dichtbegroeide berghellingen. Nu nog zien het hotel te vinden, dat gaat goed tot de laatste 1,5 km, we rijden ons vast in de binnenstad waar een festival is, klem met de motor in het publiek.Het festival is de laatste dag  van het Teej feest. Het Teej feest duurt 4 dagen en is altijd de tweede helft van September, het heeft te maken met de vruchtbaarheid van de vrouwen en geluk, vandaag is de belangrijkste dag, de meeste vrouwen dragen dan ook rode Sari's. Via kleine straatjes komen we er uit de drukte en gaan een steegje in, ik kan er langs maar Sjoerd zijn koffers zijn te breed. Hij moet draaien maar achter hen staan niog zeker een 30 tal 125 cc brommers te toeteren en te schreeuwen. Ik zet mijn motor neer en help Sjoerd de motor te draaien. We spreken af dat ik door rijd en dan stop, Sjoerd zal dan link, links en links rijden om mij theoretisch te ontmoeten. Ik sta op een drie-sprong te wachten en ondertussen rijd er iemand met de auto tegen mijn koffer aan en ik val om, de tanktas blijft achter de gaskabel hangen en deze raakt klem te zitten. Op zich geen schade maar als ik de motor start gaat hij gelijk vol in de toeren. Onder tussen is Sjoerd er ook gearriveerd. Dus motor aan de kant, ongeduldig publiek, toeterende motoren en brommers, zucht kalm blijven. Ik trek de zijkappen er af en samen met Sjoerd zoeken we het probleem. Gelukkig snel gevonden , zijkappen er weer op en verder, tegen het verkeer in recht zoals die gaat. Uiteindelijk komen al zwetend bij het hotel. Sjoerd zijn vrouw en schoonzus zijn hier al een tijdje en staan op ons te wachten, het is ondertussen half zes. Ik ben in Kathmandu ;-)!!

De ingezakte brug

veel modder en zand 

Een stuk wegdek van 100 km door de bergen, meer gaten dan kaas.

Teej festival

Dag 43 Nepalgunj naar Bhairhawa 240 km

Het regent, ik hoor het in bed. Mooi K.. Ik rij liever droog in de bergen. Eerst maar eens ontbijten. Ook dat is weer een feest 3 x bestellen, what dit you order Sir, dan komt er 3 verschillende gerechten, zucht. Maar na het ontbijt gaan we op pad, het doel is om voordat we bij het hotel zijn eerst een bezoek brengen aan de geboorte plaats van Boeda. Maar als zo vaak moet er eerst getankt worden, 14 liter op 220 km, het verbruik stijgt mede door de mindere kwaliteit. Soms is de benzine aan gelengd met kerosine welke goedkoper is. De eerste 2 uur gaat lekker, mooi rijden en af en toe een foto stop. Voor vandaag staat er 240 km op het program. Je kunt zien dat het geregend heeft, er stroomt veel water door de diverse riviertjes. We nemen een stop om wat te drinken bij een lokaal tentje langs de weg. Gelijk veel bekijks van kinderen gevolgd door volwassenen. Johan koopt een grote pot met snoep en deelt dit uit, wat een feest, ook de moeders nemen graag wat. We zijn hier een kwartier bezig voordat we verder gaan. Lekker relaxt en droog. Dan rijden we de bergen in, Sjoerd zegt al het wordt een mannequin dag ( regen pak aan, regenpak uit) hij krijgt gelijk. In de bergen komen we 2 Nederlanders tegen op de fiets. Zij zijn hun route in zuid Amerika op de motor begonnen, 10 maand geleden daar motor gekocht en verkocht, Afrika op de motor en nu Azië op de fiets. Als we bij hun wegrijden begint het te druppen. Ik doe de regenjas aan, de regenbroek nog niet , anders ben je van binnen net zo nat als van buiten. Het is rond de 25 graden. Maar na het druppen gaat het hozen en dat houden we de hele dag. Met bakken komt het uit de lucht. Overal zie je modderstromen uit de bergen komen over de weg naar lager gelegen delen. Door er met de motor er door heen te rijden komen er ook stenen mee. Het word glad en de gaten die er zijn zie ik niet. Ook het zicht door het vizier wordt minder, we passen ons tempo aan tot 60 km per uur. Langzaam voel ik het water mij laarzen in lopen en mijn korte broek onder mijn Motorbroek nat worden, het is gelukkig niet koud. Nog 100 km te gaan. We besluiten de geboorteplaats van Boeda te laten vallen en gaan door naar het hotel in Bhairhawa. Als we Bhairhawa binnen rijden staan de wegen deels blank, je voelt het water tegen je opklotsen al je er door heen rijd. Voordat ik bij het hotel ben nog even pinnen, en na 3 ATM-s heb ik geld, altijd handig. Het blijft regenen, en alles is nat. Op de hotelkamer hang ik het uit, morgenvroeg op naar Pokhara gelijk maar een regenbroek aandoen.

Rob, Johan en ik zelf

Snoep uitdelen

eerst op de motor en dan op de fiets de wereld rond, hulde

Veel regen

op veel plaatsen zie je vee dat over de weg loopt

De motor krijgt een schoonmaak beurt, door het hotelpersoneel.

En fijne wegen...

Dag 42 van Mahendranagar naar Royal Bardia Park Nepalgunj 220 km

Bij het opstaan blijkt het dat het miezert, het is gelukkig wel het eind van het regen seizoen maar toch. Beneden probeert Rob transport te regelen voor de motor van Hans. Als optie wil men de motor op het dak van  de regio bus vervoeren! Help, volgens de lokalen hier kan dat zat, met 10 man de motor op de bus beuren en dan vast knopen, zucht. Maar na 10 keer uitgelegd te hebben dat het hier om een "heavy" bike gaat en niet om een brommer plus komt er een transport busje. Met Sjoerd, Martin en Jan ga ik vast vooruit naar het nationaal park. De weg is verassend goed, en rustig. Het voordeel is al zo dat we tot nu toe nog geen Tuktuk hebben gezien. Het blijft gelukkig droog al is het bewolkt boven de bergen. Het park ziet er goed uit maar om er verder in te komen moeten we door een rivier. Door alle regen is deze te diep en het risico dat je in het midden stil komt te staan is te groot. We kijken als er andere oplossingen zijn maar helaas. Dit was al iets waar Rob bang voor was en we rijden door naar het alternatieve adres in Nepalgunj. Het is nog 60 km rijden. De natuur is hier erg mooi, groen en ruig. Nepal is een tropische verassing, en erg rustig vergeleken met India. We zien de diepgroene rijstvelden, palmbomen en loofbomen door elkaar. Opvallend is het weer dat op het land en langs de weg veel vrouwen lopen,  prachtige vrouwen! De vrouwen zijn  gekleed in de meest kleurrijke sari's die opvallend afsteken tegen al dat groen. Door het weer van veel zon, warmte en regelmatig regen is het hier erg vruchtbaar. We rijden door, in mijn oren hoor ik A'n Other 45 miles to go van de Golden Earring, vervolg door de Stones. In de diverse rivier beddingen zijn ze bezig grote keien te verzamelen, vrachtauto's vol. We gaan over een aantal moderne bruggen welke getuid zijn, de grootste is ongeveer 200 meter lang met 22 tuien. Het rijd lekker door. Vlak voordat we nepalgunj zijn is er vlak voor ons een ongeluk gebeurt, een local op een scooter is vol geraakt door een bus. In korte tijd is er veel publiek en geschreeuw. Met een paar man worden de 2 locale op gepakt en in een pick-up truck gelegd, wij rijden door. In Nepalgunj gaan we op zoek naar een hotel, als we de stad inrijden zien we een groot hotel waar we inchecken, een hotel met zwembad. We hebben niet veel zembaden gehad en met het warme weer is dat toch wel fijn. Van het zwembad maken we dan ook gelijk gebruik in afwachting van
de anderen. De rest van de middag hebben wij ons vermaakt bij en rond het zwembad. Tegen half 6 komen Johan, Rob en Hans aan. Zij hebben tot 12 uur moeten wachten voordat er een vrachtauto kwam voor de motor van Hans. Ondanks dat het bewolkt is is de temperatuur nog goed en we eten buiten onder het prieeltje. Het personeel snapt er soms niets van en we nemen ze af en toe in de maling, maar ze blijven lachen. Tegen elf uur is het mooi geweest en ga ik maar slapen.

Onderweg, mooie  goede wegen

De rivier

uitzicht vanuit de hotelkamer

Dag 41 Bareilly naar Mahendranagar in Nepal 210 km

Gisteren was het een regendag en weinig te melden, vandaag door naar Nepal. Nepal is zeer rijk aan wild leven en de natuurlijke hulpbronnen. De tropische jungle van de Terai te behouden een aantal van de beste leefgebieden in Azië. Terwijl de hoge Himalaya maakt noordelijke regio van Nepal, is de zuidelijke flatland bekend als de Terai bedekt met dichte tropische jungle. Gelukkig is het droog en rond half negen rijden we weg. Om de stad uit te komen kost ons ruim een half uur. Wat een drukte, als je de motor in de vrij zou zetten kom je vanzelf aan de andere kant van de stad. Soms moet je een tik uitdelen om zelf niet in de problemen te raken Vlak voor de grens stoppen wij om te tanken, als we willen vertrekken start de motor van Hans niet meer, aanduwen helpt niet en via mijn accu starten we hem met zelf gemaakte startkabbels van elektriciteitsdraad. Bij de 2e start poging komt er rook uit de voorzijde bij het slot. Gezien de tijd sleept Johan hem met spanbanden naar de grens. De grenspost is maar een aantal uren per dag open, van 8.00 tot 10.00, van 12.00 tot 14.00 en van 16.00 tot 18.00 Maar goed via goede en slechte wegen komen we aan de grens, niet als een grens overgang .herkenbaar zeg maar. We gaan eerst over een lange smalle brug om aan de andere kant van de rivier te komen, de rivier is door de laatste buien behoorlijk aangezweeld en stroomt krachtig door de bedding. Aan de andere kant staat een klein gebouw waar we India uit gaan. Het gaat redelijk snel, daarna door om de carnets in orde te maken. Binnen een uur zijn we klaar. Hier snappen ze het tenminste. Geen formeel gedoe, maar grote stappen snel thuis. Via het kiezelpad gaan we verder naar de Nepalese zijde van de grens, ook hier een snelle afhandeling. Zelf de carnet in te schrijven en voor de visum 23 euro aftikken. Ook hier snel weg en dan nog 10 km naar het hotel. Het hotel word gerenoveerd en de kamers zijn in behandeling. Deze wordt nog eerst schoongemaakt voordat weer er in kunnen. Maar goed we kunnen slapen. Als ik de kamersleutel heb leg ik de spullen neer en ga helpen met de motor van Hans, uiteindelijk blijkt de elektronica het euvel te zijn. Het valt niet op kort termijn te maken en zal op transport moeten. Rob stelt voor om een pick-up truck in te schakelen en de motor naar Kathmandu te laten brengen, vandaar wordt het vervoer naar Nederland toch geregeld. Hans zal bij ons achterop gaan. Zelf heb ik de motor ook na gekeken en ik weet dat ik Katmandu te gaan halen. Met Johan ga ik het stadje in om het een en ander te kopen, er is niet veel bijzonders, maar ik scoor een scheermes, ik heb vermoedelijk mijn mesjes ergens laten liggen en na 4 weken wordt deze die ik nu gebruik wel bot. Voor 80 cent een Gillette mach 3 houder en mesje. Waarom moet dat bij ons zo duur zijn??? Nu zo eerst dineren als de stroom het weer doet want deze valt nog wel eens uit en morgen weer op pad.

Onderweg

Sleutelen aan de motor van Hans

De grens tussen India en Nepal