Dag 22 van Shiraz naar Yazd 500 km

Vandaag is een reisdag naar Yazd de hoofdstad van de provincie Yazd. Het is een van de oudste steden van Iran en een centrum van het Zoroastrisme. De stad ligt zo'n 500 kilometer vanaf Shiraz. Na het onbijt gaan we op pad, maar eerst moeten we zien de kelder van het hotel uit te komen. Het is een redelijk steile helling, maar wat beroerder is er liggen spiegelgladde plavuizen, die erg glad zijn. Met in het achterhoofd nog een beetje een wat minder werkende rem, ga ik omhoog, en gaat prima, Johan moet zijn motot terug laten vallen en kan daarna goed omhoog. Rob staat niet recht voor de helling en komt te vallen, alleen een kapot knipperlicht is de schade. Dan door het verkeer heen zien te wurmen. De ABS blijft goed en er branden geen waarschuwingslampjes. Als eerste  koersen we naar de Schot van Iraanse afkomst Chico, die we gisteren ontmoet hebben.  Hij verblijft daar bij zijn ouders die een fruithandel hebben in Arsanjan. Het ligt op de route en is slechts 20 km omrijden. In Arsanjan  bellen wij Chico op om ons op te halen. Tijdens het wachten zie ik een brandweer kazerne en ga er even heen om wat foto’s te maken. Had ik beter niet kunnen doen want daardoor moest de rest langer wachten en kreeg bezoek van de lokale politie.  Toeristen komen er kennelijk nooit in dit dorp en dat is verdacht, eerst moesten we onze paspoorten laten zien, de ene  agent vindt het prima maar de ander belt de hoge baas, deze komt samen met 2 anderen naar ons toe. Weer onderzoek en we moeten onze namen opschrijven, gelukkig is Hassan in de buurt die het een en ander regelt. Eindelijk mochten we verder maar wel onder toezicht van een lokale politieman.  Bij de familie aangekomen worden we hartelijk welkom geheten door opa. De woning ligt midden in de fruitboomgaard van 40 hectare. Binnen staan schalen met fruit en thee voor ons klaar. De bedoeling was  om alleen thee te drinken, maar er werd ook voor de lunch op ons gerekend. In de gaard hebben ze verse vijgen, druiven, abrikozen en appels. Ons vitamine gehalte is na vanmorgen weer ruim gestegen. Dit alles speelde zich af onder het constant toeziend oog van een in burgerkleding gekleede politieagent. Na de uitgebreide lunch moeten we verder, het is al half twee en we moeten nog 350 km naar Yatz. Om daar te komen rijden we een stuk door de woestijn en de bergen. Het waait behoorlijk en over de weg komt veel zand en stekel struiken. De woestijn is vlak met hier en daar een struik, wel indrukwekkend.  Rob die een half uur voor ons uitreed, heeft moeten stoppen voor de zandbui. Hij zag nog geen meter meer, en net als andere auto’s stond hij op de snelweg stil. Om bij het hotel te komen is het weer een uitdaging,  Yazd ligt aan de rand van de woestijn en is een typische woestijnstad. Er zijn  veel lemen huizen en nauwe straatjes. De huizen worden gekenmerkt door typische badgirs, de windtorens die elk zuchtje wind naar beneden circuleren. Een eeuwenoude vorm van airconditioning. Aangezien wij op coördinaten rijden, komen we overal, soms lastig, soms spannend.  Uiteindelijk komen we bij een oud pand wat nu hotel is, lekker relaxt en rustig. Met de groep in de binnentuin gegeten en zo meteen slapen. Morgen een vrije dag met rond half vier wat georganiseerde bezoeken.

Door de stad

De weg door de woestijn

 Een Zandbui

Eten in de binnentuin

Dag 21 Shiraz

Shiraz is een stad in Iran gelegen in het midden van het land aan de voet van het Zagrosgebergte. De stad heeft 1,5 miljoen inwoners . Het is de hoofdstad van de provincie Fars en een van de oudste steden van Iran. We beginnen vandaag met een bezoek aan de oude stad Perspolis. Deze stad waarvan alleen nog wat resten zijn overgebleven is door Alexander de Grote verwoest.  

Persepolis bevatte twaalf bouwwerken. Het belangrijkste bouwwerk was de apadana (audiëntiehal), waar de sjahs hun audiënties hielden. Tijdens een groot feest, waarvan men aanneemt dat het gaat om het Perzische nieuwjaar (Noroez), kwamen de onderdanen van de verschillende bevolkingsgroepen 'giften' (dat wil zeggen belastingen) aanbieden aan de sjah. 

De Apadana en het schathuis, de twee gebouwen die bij uitstek het symbool waren van het hierboven genoemde cadeautjesfeest, en het paleis van Xerxes werden gebrandschat door Alexander de Grote; volgens de overlevering had hij honderden lastdieren nodig om de schatten af te voeren

Het is een half uur rijden met een mini bus, door Rob geregeld. We verblijven hier 2 uur, Hassan verteld ons het een en ander over de gebouwen en wat hier heeft afgespeeld. Maar voordat we het terrein opgaan koop ik eerst een hoed, de zon brand nu al op mijn hoofd. Gewapend met een fles water en fototoestel bezoek ik het voormalige stadje. Vele zuilen en pilaren staan nog overeind, beelden die je meer doet denken aan Griekenland dan aan Iran. Ook hier weer vaak gevraagd of men met mij of een van de andere op de foto mogen, stiekem zijn we toch een kop groter dan dat men hier is.  Het is een redelijk groot complex met welke bestaat uit meerder voormalige paleizen en bij behorende ruimten. Na dit bezoek gaan we verder naar een plek 5 km verder waar de vier koningsgraven ( Naqhs-e Rostam) zijn uitgehakt in een 65 meter hoge bergwand, ook leuk om te zien. De reliefs verwijzen naar de oppergod Mazda, en de cyclus van de zon. Je kunt er niet in, maar het ziet er indrukwekkend uit. Dan terug richting Shiraz waar we met zijn allen gaan lunchen in een lokaal restaurant, vandaag biefstuk en frieten, joepie, beter dan de kebab met rijst. Dan terug naar het hotel om het remsysteem na te kijken, Alle onderdelen schoongemaakt en hopelijk doet alles het weer.

 Tegen 5 uur ga ik op pad met Erwin, er ligt een paleis om de hoek en we willen de bazaar bekijken, het kasteel is aardig en de bazaar vol meuk die je overal in Azie tegenkomt, wel gezellig. Hier en daar maken we een praatje, de mensen zijn heel open en praten over alles, vooral het regime doet het af maar iedereen accepteert dat. Laten ze in Teheran  de koers bepalen, wij doen toch wat we zelf willen is de boodschap.  Na dit bezoek lopen we naar het hotel, wederom worden we door diverse mensen aangesproken en op een gegeven moment hebben we denk ik de dorpsgek te pakken, we komen moeilijk van hem af. Maar goed voor Lars heb ik een originele vlag van Iran gekocht en daar heb ik heb toch bij nodig gehad.

  

Shiraz is beroemd om haar dichters en tuinen. Een van de beroemdste dichters is Hafez. Zijn graf ligt in een klein, rustig park. In het achterste gedeelte is een traditioneel theehuis waar je zittend op kussens kunt genieten van thee of de waterpijp. Ik bezoek dit gaf samen met Erwin, Hassan rijdt ons daar heen en verteld het een en ander. Tegen half tien zijn we terug en gaan eten, Hassan is gek op lever en weet een adres, zelf eet ik voor de verandering brood met kebab. Morgen weer vroeg op, 500 km te gaan, dus op tijd slapen, maar ja het is nu alweer kwart over twaalf.

De Bazaar