Vandaag opnieuw vroeg op en dat verveelt niet, maar een uurtje meer was ook lekker geweest. Ik ben steeds even voordat de wekker af gaat al wakker. Ik neem er de tijd voor. Dit heet trouwens toch vakantie. Op gemak douchen en aankleden en alvast de spullen inpakken. Dan naar het ontbijt, meestal is dat wel goed, maar vandaag is het ontbijt net als het hotel, oud en droog. Jammer want meestal zijn de ontbijten goed en als je van olijven houdt dat kun je je hart ophalen. Vandaag gaan we opweg naar de laatste plaats voor de grens met Iran, het stoffige Dogubayazit (Dog Biscuit in de reizigersmond). Bij Dogubayazit ligt de meest fotogenieke ruïne van heel Turkije: het sprookjesachtige Ishak Pasha Paleis. We overnachten 2 nachten hier in Dog. Morgen gaan we het paleis op de berg bekijken en dan de volgende morgen vroeg naar de grens met Iran. De grens overgang kan soms snel gaan en soms kan het een halve dag duren om de grens te passeren.
De weg naar Bogubayat is een snelweg en de 280 km leggen we in 4 uur incl koffie pauze af. Bij de benzine pomp naast kunnen we wat drinken. Helaas geen koffie maar zoalsoveral wel thee. Als we daar zitten komt Rob aan gereden, hij drinkt een kop koffie van zijn eigen mee gebrachte poeder, zelf heb ik het wel bij me maar ergens in de koffer. Na de pauze nog 120 km te gaan. Onderweg komen de eerste vrachtauto´s uit Iran en Armenië tegen, nummerborden met Arabisch schrift. Het weer op de vlakte is warm en droog rond de 30 graden, koeler dan op dit moment in Nederland met zijn 35 graden. Het lijkt wel of dat we de wegen alleen hebben, want buiten de enkele vrachtauto l
kom je soms kilometers niets tegen, en dat op het mooie asfalt. Ik trek samen met John de motor los en tikken de 190 km aan, het is dat de motor bepakt is, anders zou hij over de 200 gaan. Na 10 km toch maar het gas los en even een foto moment zodat de rest van de groep kan bijtrekken. Vanmiddag hebben we even tijd om een was te doen en het stadje te bekijken, voor wat het waard is. De avond brnegen we door in een restaurantje, De ramadan is voorbij en er word weer openlijk bier verkocht. Ook op straat lijkt het wel als men het van een maand moet inhalen, veel mannen zitten op straat met een biertje in de hand. Tegen 10 uur zijn we terug in het hotel. In de lobby drink ik nog wat met Sjoerd en Hans en om half twaalf vin ik het genoeg.
Stapels gedroogde koeipoep voor het koken
De snelweg , eenzaam en verlaten
Nog 15 km tot de grens met Iran
Einde Ramadan
