Er zijn vele wegen naar Rome gaan en dat geldt ook voor de trip naar Bam, via de snelweg is het 180 km , maar snelwegen zijn saai en wij gaan voor het dubbele. Als eerste gaat de reis naar de kasteeltuin bij Mahan, zo’n 40 km buiten Kerman. Ik had me iets groots van voorgesteld maar dat viel tegen, het was wel mooi aangelegd met een waterval met +/- 7 treden. Boven en onder staan 2 mooie oude woningen van iemand die vroeger veel geld heeft gehad. Wel een beetje vreemd is dat het geheel in de woestijn ligt en er hier zo veel water wordt verbruikt. Na dit bezoek pakken we de motor om de citadel bij Rayen te gaan bezoeken, dit is een kleine copy van de citadel die in Bam stond. De citadel is opgebouwd uit stenen gemaakt van klei met stro vermengt en met leem aangesmeerd, ook hier is men bezig het geheel te restaureren.
in de Citadel is het niet druk, maar wel heel gezellig met een Iraanse familie, ze willen alles weten wat ik doe en wat ik van Iran vind, wat het lekkerste eten is. We worden uitgenodigd mee te gaan naar hun huis, maar dat laat de tijd niet toe. In Rayen gaan we dan maar lunchen, eenvoudig kip met rijst. Ondertussen is het één uur en we vertrekken via de bergen en woestijn naar Jiroft door naar Bam. In de bergen is het heerlijk rijden, veel smalle bochtige wegen tussen de rots partijen door. Als we vanuit de bergen naar de woestijn rijden word het bloedheet, het lijkt wel alsof ze met een fohn voor je staan te blazen. De thermometer tikt de 46 graden aan. Je kunt nog beter met de jas en vizier dicht rijden dan open, het voelt koeler aan. De benzine meter geeft aan dat we moeten tanken, op de kaart staat het volgende tankstation over 75 km , ken net! Op weg naar Jirot worden we voor de 2e keer aangehouden, 40 is ook geen snelheid waar je gevoelsmatig 80 kan. Het bonnenboekje hebben ze al in hun hand. Ze willen dat wij in de schaduw gaan staan , maar blijven in de volle zon staan, en in plaats dat zij het woord voeren doe ik het, ik vraag of ze Nederland, Duits, Engels of achterhoeks praten, ze snappen er niets van, dan vraag ik terwijl zij aan het schrijven zijn of we verder kunnen, ik hoor een ja en gelijk zijn we weg, 3 verbaasde gezichten zie ik nog in de spiegel! Op naar Jiroft, er gaat 18 liter in de 20 litertank,het is bloedheet en nog 130 km naar Bam, zucht wat was er ook al weer leuk. De achter ons rijdende groep wordt ook aangehouden en mag een eventuele snelheidsovertreding betalen met deodorant of after shave. Zo blijft Iran ons elke dag weer verrassen. De coördinaten die Rob had doorgestuurd van het hotel kloppen niet, we blijven heen en weer rijden maar uiteindelijk gevonden, snel een douche genomen en een alcohol vrij lemon biertje, rust….
Morgen Bam bekijken, het is een moderne stad met een bevolking van circa 100.000 personen en ligt in de buurt van de antieke stad Arg-e Bam. Op 26 december 2003 werd Bam getroffen door een hevige aardbeving om 01:26 UTC (5:26 lokale tijd in Iran). De kracht van de aardbeving was 6,3 op de schaal van Richter. 70% van het moderne gedeelte van Bam werd vernietigd, en 43.000 mensen verloren het leven. In 2004 werd Bam uitgeroepen tot een monument op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.
