In 8 weken op de motor van Nederland naar Nepal, Silk Road 2012: Dag 49 Kathmandu

Vandaag de laatste dag hier in Nepal, een beetje een vreemd gevoel. Van de ene kant heb ik ik het hier wel gehad en wil ik wel naar huis, maar van de andere kant zou ik hier nog veel meer willen zien, en ontdekken. Maar goed geen motor ter beschikking en voor een groot deel de zaken al uitgezocht. Vanmorgen eerst samen met Sjoerd, Hans en Jan nog wat cultureels gedaan door de Swayambhunath of apentempel te bezoeken, het is warm vandaag rond de 30 graden en benauwd. De Swayambhunath is de oudste boeddhistische tempel van de Kathmandu vallei. De tempel wordt ook wel de apentempel genoemd omdat er zoveel apen bivakkeren en je kunt deze bereiken via 200 meter trap. Het alternatief is met de taxi omhoog welke wij doen, je hoeft dan maar een klein stukje de trap op. Boven moeten we entreekaartjes kopen. We zien hier al de ogen van boeddha die op de stupa zijn geschilderd. Er heerst een enorme bedrijvigheid rond de stoepa. Er zijn veel biddende mensen en veel, heel veel apen. We hebben hier een prachtig uitzicht over Kathmandu, de vallei en de besneeuwde Himalaya-toppen in de verte. Is het nu mistig of zou het toch de smog zijn? Misschien is het toch niet zo overdreven dat veel mensen in de stad de mond bedekken met een mondkapje om het ergste vuil buiten de longen te houden. Onder aan de trap naar boven staan tempelgebouwen met bontgekleurde beelden en beschilderingen. Er lopen hier veel apen en ze kijken je erg nieuwsgierig aan op zoek naar eten. Ons is verteld dat je de apen nooit rechtstreeks in de ogen moet aankijken aangezien ze dit als een bedreiging kunnen beschouwen. Als je wat eetbaars bij je hebt moet je oppassen want ze ruiken het gewoon. We blijven dan ook op gepaste afstand. Als we alle gebouwen hebben bekeken en de vele verkopers (hier weer de zelfde meuk aan tierelantijntjes), bedelaars en gidsen van ons hebben afgeschud, Regelmatig steekt er ook een roedel apen de trap over. We blijven hier een half uur en gaan dan met de taxi door naar Durban square, een rit van een kwartier. Als we de brug oversteken, zien we dat de rivier bijna droog staat. We ruiken ook dat het riool van Kathmandu rechtstreeks op deze rivier wordt geloosd. Een groot varken draait zich nog eens lekker om in de modder, terwijl enkele meters verderop kleine kinderen in het kleine beetje water spelen. Twee mannen duwen een grote kar voort met daarop enkele kuub afval. Het afval wordt boven de rioolpijp van de kar afgeschoven en wordt enige meters meegesleurd Overal waar je hier ook rijd is de weg slecht, veel asfalt is al weg, de putdeksels steken soms wel 20 boven het wegdek uit. Al hobbelend en schuddend komen wij daar aan. Ik heb teveel van dit soort oude gebouwen gezien en we lopen terug naar het hotel ongeveer 1 km. Dwars door de smalle straatjes van de wijk Chetrapati lopen we naar de rivier Vishnu-mati. Een leuk wandelingetje door de achterbuurten en de andere (minder mooie) kant van Nepal. In de straatjes zijn kinderen aan het spelen, worden er diverse ambachten uitgevoerd, zitten vrouwen te borduren en verbazen we ons over de vele piepkleine winkeltjes (vaak niet breder dan de deur of gevestigd onder een trap) waar allerlei producten worden aangeboden, maar waar we nooit een klant zien. We lopen langs slagers, het vlees ligt open en bloot maar weinig tot geen vliegen. Bij het hotel is een kapper, ik laat me knippen en neem een hoofd en nek massage. Het is half een ondertussen, ik koop nog wat souvenirs en voor de rest van de middag mooi relaxen in de tuin. Ondertussen is er een groep Russen aan gekomen welke hier op de Endfields gaan rijden, ik had ze vanmorgen al in de lobby gesproken toen ze aan de wodka zaten. Hier in de tuin zitten ze dat nog steeds, en ze gaan zo nog proefrijden. Ram de gids is niet blij met hun alcohol gedrag, hij had al gezegd dat hij zo niet ging rijden, maar is toch gegaan. De Russen vinden dat zij wel bepalen hoe of wat, ze dragen nog een helm maar meer ook niet. Rond half zeven gaan we met de hele groep op pad naar een origineel Nepalees restaurant, dit als afscheid van deze reis, het is een kwartier lopen. Het orginele restaurant valt tegen, een modern gebouw midden in een nieuwbouw wijk. Het is een gebouw met diverse zalen waar de danseres en de muzikanten tussen heen en weer lopen.Hier krijgen we kleine hapjes te eten en zien en horen dans en muziek, ik word hier moe van, cultuur moe. Te vaak dit soort dans gezien, vorig jaar nog in Thailand maar ook in Vietnam, Indonesië, China e.d. Gelukkig duurt het niet zo lang, na 2 uur moeten we weg ivm met nieuwe groepen die komen. Na afloop lopen we in het donker terug naar het hotel, eigenlijk willen we nog we satppen maar ik ben te moe. In de tuin van het hotel komen we met de russen in gesprek, we drinken nog wat met hun. De russen hebben dozen vol Cubaanse sigaren bij waarvan ik er een krijg, om twaalf uur vind ik het genoeg, ik neem afscheid. Over zes uur mag ik er uit want morgen gaan we vroeg op pad naar het vliegtveld.