Kwart voor zes en de wekker gaat, ik neem snel een douche en pak de laatste zaken in. De plunjebaal weegt ongeveer 20 kg en samen met de tanktas breng ik deze naar de lobby. We zitten op de 4e verdieping maar het hotel heeft geen lift. Nu op naar de ontbijtzaal, ik heb nog geen honger en neem een kop koffie. Het enige ontbijt wat er staat is cornflakes en brinta iets wat ik niet eet. Om kwart voor zeven vertrekken we met een bus al hobbelend naar het vliegveld. Het vliegveld van Kathmandu is niet groot, maar er vertrekken wel 6 internationale vluchten in dit uur. Het inchecken duurt behoorlijk lang, mede door het lichte overgewicht van een aantal van ons (Martin 29 kg totaal). Men verteld ons om bagage uit de koffers te halen om het gewicht naar beneden te brengen, maar door niets te doen en zeggen dat we het niet begrijpen checken ze alle bagage in, door gelabeld naar Amsterdam. Nu door de vele controles en paspoort afhandeling. Nu wachten en wachten op het vertrek van half tien. Het vliegtuig is niet vol, ik doe de motorlaarzen uit, gelukkig heb ik genoeg been ruimte, ready to go Doha in Qatar, een emiraten staat in het midden Oosten. Vanaf daar vliegen wij naar Frankfurt. De eigenlijke overstap in Qatar is 3 kwartier, maar we hebben door het late vertrek krap een half uur. Als we over Qatar vliegen zien we eerts kleine kunstmatige eilandjes in de oceaan en daarna zand, zand en nog eens zand. De kleine stadjes die we zien liggen midden in de woestijn, het wegennet is herkenbaar maar liggen vol zand. Ingedachte denk ik, wat moet je hier in godsnaam zoeken. Bij aankomst worden we opgewacht en door alle controles geleid. Het is hier ruim 38 graden in de schaduw, maar gelukkig worden we met bussen met airco vervoerd. Met 15 minuten zitten we in het andere vliegtuig naar Frankfurt een vlucht van 6 uur. Het vliegtuig is maar halfvol, dus plaats genoeg. Een ieder heeft net als in het vorige vliegtuig een eigen tv scherm met vele nieuwe films. De vlucht gaat voorspoedig en om kwart voor zes landen we in Frankfurt. Hier drinken we gezamenlijk nog een bier voordat we afscheid nemen van Martin die naar Düsseldorf vliegt. Om 21.20 vlieg ik door naar Amsterdam waar ik om 22.10 aankom. Hier wordt ik opgewacht door Hendy en de kids en Olaf. Hier nemen we voor de paspoortcontrole afscheid. Rob rijdt met ons mee, hij woont in Hengelo Gelderland en voor ons een klein stukje om. Om half een rijden we Hengelo binnen, en tegen enen ben ik thuis. De schitterende reis is dan echt teneinde, tijd om te gaan nagenieten ;-)
Deze reis was deels bedoeld om langs steden en door landen te reizen waar vroegere de handels karavanen langs heen trokken met hun handelswaar. Een stuk geschiedenis ervaren, verschillende culturen te ontmoeten en vooral de verschillende landen te proeven. Zoals in het begin al gezegd is was er namelijk helemaal niet één enkele route, maar waren het meerdere routes via meerdere landen, de route die wij gereden hebben was wel de meest rechte lijn tussen Turkeije en de grens met China. De tijd is voorbij gevlogen, zelf heb ik nog maar het idee net onderweg te zijn. Al met al wat dit een mooie reis met verrassende landen. Verrassend waren zeker Turkije en Iran. De vriendelijkheid van de mensen, hun oprechte interesse in ons en de uitnodigingen om op bezoek te komen voor koffie, thee of om mee te eten, echt mooi. Een beetje jaloers ben ik wel op Edwin, John, Leentje en de rest die doorgaan naar Shanghai in China. Maar aan alle mooie komt een eind. Vroeger werd er al veel meer verhandeld dan alleen maar zijde. Gelukkig voor mij want zijde heb ik uberhaupt niet gekocht, maar wel kleine tastbare souvenirs die thuis in de “prijzen”kast zullen komen te staan. Kleine dingen die mij zullen herrinneren aan deze mooi en gave motorreis.
Vertrek uit Kathmandu
Boven de Arabische emirtaat Qatar
Boven Doma (Qatar)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten